Zmiana orientacji. Mówi były gej: byłem homoseksualistą, a teraz mam dzieci

Dyskutuję ja sobie kulturalnie (przeciwnie niż z Życzliwą) z pewnym miłującym bliźnim skupionym wokół Zbawionych, który mnie nie potępia, ale chętnie by mnie wyleczył. Jak rozumiem, to taka specyficzna miłość bliźniego, warunkowo akceptująca. Brak potępienia odbieram, jako kredyt zaufania, iż nie zmarnuję tej łaski i skorzystam z pomocy... Ku przestrodze innych członków społeczności LGBT sporządzam tę notkę....

Internet roi się od wyznań byłych homoseksualistów, wyleczonych gejów i innych zjaw. Na ten przykład, Dziennik (springerowski) zamieszcza triumfalnie:

(...) Amerykanin Alan Chambers sam żył kiedyś z mężczyzną. Dziś ma żonę i dzieci. I przekonuje, że zmiana orientacji seksualnej jest możliwa, ale tylko wtedy, gdy uwierzy się w siłę Jezusa.
Został prezesem organizacji Exodus International, bo jest przekonany, że homoseksualizm da się wyleczyć. Amerykanin Alan Chambers sam żył kiedyś z mężczyzną. Dziś ma żonę i dzieci. I przekonuje, że zmiana orientacji seksualnej jest możliwa, ale tylko wtedy, gdy uwierzy się w siłę Jezusa.

Do Exodusu zgłaszają się nie tylko geje i lesbijki, którzy wstydzą się swojej orientacji. Przychodzą również ich rodziny, przyjaciele i znajomi. Co miesiąc organizacja wysyła wszystkim serwis e-mailowy z informacjami o ważnych wydarzeniach, z recenzjami książek i filmów, ale też z prośbami o modlitwę w intencji członków. Każdego roku na uroczysty, pięciodniowy zjazd przybywa ponad tysiąc osób.

Albo gdzie indziej:

Mam na imię Irek (41 lat). Dwadzieścia jeden lat temu byłem homoseksualistą oraz uprawiałem czarną magię i tak jak Piotr [z poprzedniej notki] mialem skłonności samobojcze. Próbowałem szukać pomocy u ludzi, lecz nie znalazłem. Byłem wykorzystywany i sam wykorzystywałem. Moje życie było pasmem utrapień. BYŁO - tak mogę teraz napisać ponieważ wydażył się cud. Pan JEZUS uratował moje życie i to dosłownie. Jak to było? Otóż sciągnięto mnie ze sznurka w ostanim momencie i od tego momentu zacząłem szukać Boga i On okazał mi swoją Miłość w Jezusie Chrystusie. Wyznalem Mu swoje grzechy (homoseksualizm jest grzechem), Jezus wybaczył mi i od tego momentu moje życie się zmnieniło. Ożeniłem się z bogobojną kobietą. Mam dwie wspaniałe córki, pracę i jestem szczęśliwy. Dzieki za to Jezusowi.

W historii medycyny, seksuologii, psychiatrii i psychologii było było wiele prób "leczenia" z homoseksualizmu. Począwszy od interwencji chirurgicznych (transplantacja tkanki jąder heteroseksualistów homoseksualistom , sic!), farmakologicznych i hormonalnych, przez różne szkoły psychoanalizy (nieuświadomione poczucie winy, wadliwa identyfikacja, kompensacja), behawioryzm (warunkowanie zachowań heteroseksualnych, elektrowstrząsy), perspektywy poznawcze (korekta zinternalizowanych patologicznych norm) do uzależnień (od sexu ma się rozumieć). Nauka i historia obeszła się z tymi teoryjkami dość okrutnie, więc nie będę się rozpisywał, a i są mądrzejsi ode mnie w tej dziedzinie. Zarzuty były proste: niehumanitarność, ideologiczne/ religijne nastawienie, niska (żadna) skuteczność zwłaszcza w perspektywie czasowej. Pisząc to bazuję na wytycznych American Psychological Association i Americal Psychiatric Association - organizacjach, które nadają nauce ton w swoich dziedzinach i mimo że są z bardzo bogobojnego kraju, nie widzą skutecznych metod, ani tym bardziej przesłanek do "leczenia" homoseksualizmu. Ta druga opracowuje też DSM, biblię dla diagnostów na całym świecie (W Europie jest odpowiednik - IDC, ale i częściej tak się używa DSM, obecnie w wersji IV), gdzie orientacja homoseksualna, ani biseksualna nie występuje, bo od lat przez fachowców jest traktowana jako norma.

Jest jednak podejście - conversion therapy- które skutecznie opiera się standardom metodologii i nauki en general. Tacy "terapeuci" w USA skupieni są wokół pseudonaukowej organizacji NARTH i można ich nazwać śmiało chrześcijańskimi fundamentalistami. Wymyślają terapie przytulaniem, straszą piekłem, puszczają filmy poglądowe o małżeństwie, wzbudzają poczucie winy. W Polsce najgłośniejszym takim ośrodkiem leczniczym jest lubelska Odwaga. Jak to wygląda i jakie są tego skutki, można przeczytać tu.

Kilka lat temu, mój ówczesny partner dostał list, w którym młody gej (chyba Piotrek) z Nowej Huty opisywał potworności, z którymi na co dzień musi się zmagać ze strony miłujących bliźnich (głównie psychiczne, chcociaż fizycznie też mu się zdarzyło dostać). List był rozpaczliwym wołaniem o pomoc, wyrazem lęku i bezsilności, a zarazem skumulowanej agresji wobec oprawców. Był tam też fragment o samobójstwie. Odebrało nam głos, czytaliśmy z przerażeniem ten list raz i wtóry w milczeniu, nie wiedząc, co powiedzieć i nie mogąc nic zrobić. Niestety był anonimowy. Bardzo możliwe, że ten chłopak się zabił (ile można znieść?), albo uciekł w prochy. Tak Irku (lat 41), to mniej więcej o Tobie, chociaż nie w Twojej osobie. Religijni terapeuci zatriumfowaliby, widząc historię owego Piotrka: nieszczęśliwy, zagubiony, z możliwością podjęcia czynów zgubnych (prochy, samobójstwo, żądza zemsty). Ich diagnoza pewnie by brzmiała: homoseksualizm źródłem zła i cierpień, zakwalifikowany do zmiany orientacji.

Pytanie obrazowe do "terapeutów" i ich zwolenników: czy jeśli nastolatka terroryzuje grupa (rówieśników, przestępców czy mendowatych katolików z krakowskiego Stowarzyszenia Piotra Skargi), to pomagamy mu zostać jednym z nich (terapia zmiany orientacji), czy dobieramy się do skóry oprawcom, a ofiarze pomagamy, uczymy się bronić i terapeutyzujemy jego poczucie własnej wartości i integralności (właściwa terapia, która powinna mieć miejsce)?

Wracając do Irka i Alana, obaj podkreślają, że cudu zmiany dokonał Bóg. Przynajmniej to jest dobre, że nie powołują sie na naukę tylko na Boga. A, że ten podobno może wszystko, to niech im będzie na zdrowie. Ku radości Zbwionych, przykład Alana i Irka to dowody na słuszność ich wierzeń i propagowanej ideologii. Mnie się nasuwa pytanie czy zamienia pociągu do faceta na ekspiację i obsesyjne uwielbienie krzyża czy Biblii jest wyleczeniem? Takie nazewnictwo to wielkie nadużycie semantyczne, a "leczenie" nieetyczne. To żadne wyleczenie w sensie medycznym, co najwyżej wypranie mózgu i schizofreniczne życie w zgodzie z Katechizmem: nie potępiamy człowieka, potępiamy zachowania. Gej, który ma faceta jest zły, ale już gej, który wziął sobie żonę i płodzi dzieci jest dobry (wyleczony).

Jeśli już, ktoś szuka miłości bożej, to niech i się "terapeutyzuje" nawet w taki boski sposób. Jeśli będzie się sam z tym czuł lepiej, niech mu będzie. Osobiście, nie wierzę jednak w tę dobroć, bo zadeklarować można wszystko w celu utwierdzeniu się w powziętej decyzji, polepszenia swojej samoceny czy wizerunku w bezpośrednim otoczeniu (homofobicznym), a obiektywnych danych to potwierdzających brak. Daltego nie słuchajmy fanatyków, że jest to wyleczeniem i jest blisko w 100% skuteczne. To kpina i śmiech na sali. W ramach bycia złośliwym, przypominają mi się wszyscy żonaci faceci na gejowskich czatach albo historia (pewnie niejednego) religijnego aktywisty i ciśnie mi się uszczypliwość: "Drogi Irku, Drogi Alanie, życzę Ci, żebyś czasem nie przyssał się do fiuta ze zdwojoną siłą, kiedy w Twoim polu widzenia zabraknie krucyfiksu". Ale nie chciałbym bezcelowo pastwić się nad wzorowymi mężami i barankami bożymi...

Jedno jest pewne, z psychiką ludzką można zrobić wiele. Wystarczy trafić na podatną jednostkę i dodać trochę sztuczek socjotechnicznych i psychologicznych. Można więc człeka zaprogramowac na kamikadze, powierzyć mu kierowanie obozem w Auschwitz, wpoic miłość do Kim Ir Sena, albo namówić 900 osób samobójstwa. Umiejętnym mixem terroru potępienia, piekła i miłości bożej czy innej ideologii u zagubionej jednostki homoseksualnej da się niejedno przestawić. Ale to nie jest wyleczenie!

Update: To, że ktoś miał kilka kontaktów seksualnych z przedstawicielem/ką tej samej płci, wcale nie znaczy, że jest homoseksualny/a. Może to było z ciekawości, może było zastępcze, a może z powodu nadmiaru alkoholu czy innych wydarzeń w biografii. Powiedzmy, że były to "zachowania mechaniczne" a nie całość orientacji PSYCHOSEKSUALNEJ. Nie powinno więc dziwić, że takich kontaktów od ręki zaprzestał/a. Tak, jak my nie jesteśmy heteroseksualistami, mimo że raz czy wtóry zdarzyło się nam z paniami [a nie jesteśmy nawet biseksualistami].