O aborcji kadrów kilka

Wybraliśmy się do kina na "4 miesiące, 3 tygodnie, 2 dni" (laurata Złotej Palmy w Cannes). Rzecz dzieje się w 1987 w Rumunii, za obowiązywania nacjonalistycznego dekretu Ceausescu o całkowitym zakazie wykonywania aborcji (Rumunia miała być wielka i ludna, za zabieg karano niedoszłą matkę i osobę wykonującą). Cóż powiedzieć....niemal dwie godziny ciężkiej psychodeli o aborcji wykonywanej w wielkiej konspiracji, bogatej w naturalistyczne sceny . Vera Drake była przy tej produkcji rodzinnym filmem obyczajowym... Jedyne, co temu filmowi można zarzucić to, to, że dobrze się skończył. Podobno w kraju tym zmarło 500 tysięcy kobiet z powodu braku dostępu do bezpiecznej aborcji (a ciekawe ile zostało okaleczonych, pozbawionych możliwości posiadania dzieci w przyszłości, że nie wspomnimy o braku znieczulenia). Zwolennicy zakazu pewnie powiedzą, że same tego chciały... Popełniły - ich językiem - morderstwo poczętego, więc nie ma winy bez kary... Ich jednak prawdziwe życie ludzkie nie obchodzi, liczą się dogmaty religijne.

Pomyśleliśmy, że ten film powinien być w szkołach. Obowiązkowo na religii. Zamiast zmanipulowanego Niemego Krzyku. A zamiast wystaw sugestywnie powiększonych zdjęć wyabortowanych płodów, powinno wystawiać się zdjęcia ofiar nieprofesjonalnej aborcji: tych wykonanych szprychą, wieszakiem i tych prawdziwymi, ale brudnymi narzędziami. Żeby wiadomo było do czego prowadzą zakazy i dogmatyzm, jak powstaje podziemie aborcyjne i jakie oblicza ma cierpienie.